ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ

Σάββατο 15 Φεβρουαρίου 2025

ΟΜΙΛΙΑ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ, κ. Γ. ΡΑΓΚΟΥΣΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΚΑΤΑ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΝΟΜΟΥ “ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟXH…”

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗΣ
ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ
τηλ 210-3393537
fax 210-3393530 210-3636429
e-mail: press¬¬_office_ypes@ ypes.gov. gr
 

ΑΘΗΝΑ 10 Μαρτίου 2009

ΟΜΙΛΙΑ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ, κ. Γ. ΡΑΓΚΟΥΣΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΚΑΤΑ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΝΟΜΟΥ “ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΟΜΟΓΕΝΩΝ ΚΑΙ ΝΟΜΙΜΩΣ ΔΙΑΜΕΝΟΝΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ”.

Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι, συζητώντας το ελληνικό Κοινοβούλιο το παρόν νομοσχέδιο, είχε τη δυνατότητα μέσα στη διάρκεια των τοποθετήσεων που έχουν προηγηθεί να ξεκινήσει τη συζήτηση για ένα πραγματικά πάρα πολύ σημαντικό και σοβαρό θέμα για την ελληνική κοινωνία και τον τόπο. Είχε όμως και τη δυνατότητα πριν από λίγο, όχι απλώς να ακούσει τις απόψεις του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, αλλά -όπως προσωπικά πιστεύω- να ζήσει και μία ιδιαίτερη στιγμή, η οποία χαρακτηρίζεται από το γεγονός ότι όσο ο χρόνος παρέρχεται τόσο το πραγματικό πολιτικό πρόσωπο αποκαλύπτεται.
Μου έκανε, αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι, πολύ μεγάλη εντύπωση η συχνότητα, με την οποίαν ο κ. Σαμαράς χρησιμοποίησε στην ομιλία του φράσεις του τύπου «μην διανοηθείτε», «μην τολμήσετε», «αποσύρετε», «μην προχωρήσετε» και ούτω καθεξής. Δεν ξέρω τι νοοτροπία αντανακλούν όλες αυτές οι φράσεις, αυτό που ξέρω όμως είναι ότι ο κ. Σαμαράς για μιαν ακόμη φορά δεν απέφυγε τον πειρασμό να προχωρήσει ενώπιον του ελληνικού Κοινοβουλίου σε διαστρέβλωση και παραποίηση διατάξεων που, εν πάση περιπτώσει πια, γραπτώς έχουν διανεμηθεί και είναι στη διάθεση όλων των Βουλευτών. Αποκορύφωμα δε ήταν ότι, για μιαν ακόμη φορά κι ενώ του έχει επισημανθεί κατ’ επανάληψη, εξήγγειλε μία καθ’ όλα έωλη και αστήρικτη προαναγγελία κατάργησης ενός νομοσχεδίου, το οποίο γνωρίζει πολύ καλά ότι παράγει έννομες συνέπειες που από το Σύνταγμα δεν μπορούν να ακυρωθούν. Και δεν μπορεί κανείς να διανοηθεί ότι ο κ. Σαμαράς αυτό δεν το γνωρίζει. ?ρα, δεν μπορεί να μην καταλήξει στο συμπέρασμα ότι συνειδητά προβαίνει σε μια σειρά από διαπιστώσεις, διατυπώσεις, αλλά και πολιτικές παρατηρήσεις που ο ίδιος προσωπικά γνωρίζει ότι στην πραγματικότητα δεν έχουν καμία σημασία, καμία αξία.
Μίλησε για απόσυρση. Είπε ότι έχει ζητήσει για μιαν ακόμη φορά την απόσυρση αυτού του νομοσχεδίου, αυτών των διατάξεων, την οποία δεν υιοθετούμε.

Ο κύριος Σαμαράς αρνείται να αντιληφθεί ότι η Κυβέρνηση, η κοινοβουλευτική πλειοψηφία, έχει πει τρία μεγάλα «ναι» σε απόσυρση πολιτικών. Και γι’ αυτό το λόγο είμαστε σήμερα εδώ.
Το πρώτο «ναι» που έχουμε πει είναι στην οριστική και αμετάκλητη απόσυρση πολιτικής ή πολιτικών, με τις οποίες άνοιξαν τα σύνορα της χώρας, το 1991 και το 1992, κύριε Σαμαρά, με αποτέλεσμα τότε να έρθουν στην Ελλάδα, χωρίς χαρτιά, χωρίς διατυπώσεις, για πρώτη φορά μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο χιλιάδες οικονομικοί μετανάστες, χωρίς κανέναν απολύτως έλεγχο.
Έχουμε πει ένα δεύτερο μεγάλο «ναι» στην απόσυρση της πολιτικής των μαζικών «ναι» και αυτόματων νομιμοποιήσεων, που μόνο την τελευταία φορά, το 2005 και το 2007, είχαν σαν αποτέλεσμα μαζικά, άκριτα και αυτόματα να νομιμοποιηθούν στην Ελλάδα από την Κυβέρνηση Καραμανλή εκατόν πενήντα χιλιάδες οικονομικοί μετανάστες, οι οποίοι αποτελούν τον καλύτερο πρεσβευτή, αλλά και μαγνήτη παρόμοιων συμπεριφορών.
Γιατί εάν για την Ελλάδα ιστορικά μια πράξη, μια απόφαση, που εκ των πραγμάτων αποτελεί το καλύτερο, το πιο ηχηρό παγκοσμίως προσκλητήριο για περεταίρω προσέλευση παράνομων μεταναστών στη χώρα -είναι ακριβώς αυτή η διαδικασία που τελευταία φορά, όχι πρώτη, πραγματοποιήθηκε το 2005 και 2007- τότε τι μήνυμα στέλνει όταν εκατόν πενήντα χιλιάδες, αδιακρίτως και χωρίς καμμία προσωπική εξέταση των δεδομένων και των δικαιολογητικών που συνοδεύουν εδώ την παρουσία τους παίρνουν νόμιμη κάρτα παραμονής στη χώρα; Ότι ελάτε κι εσείς, κινηθείτε και ζήστε στη χώρα μερικά χρόνια παράνομα και κάποια στιγμή θα έρθει η ώρα, όπως έκανε στο παρελθόν τρεις φορές και το ελληνικό κράτος θα σας νομιμοποιήσει ξανά.
Και αυτή η πολιτική είναι που εμείς είπαμε οριστικά και αμετάκλητα να αποσυρθεί. Γιατί, αυτή η πολιτική που τελευταία φορά πραγματοποιήθηκε από την Κυβέρνηση Καραμανλή το 2005 και το 2007, είναι ο πραγματικός μαγνήτης, το πραγματικό προσκλητήριο παράνομης μετανάστευσης στη χώρα μας.
Αλλά είπαμε και ένα μεγάλο «ναι» σε μια απόσυρση ακόμη μιας πολύ σοβαρής πολιτικής, που αντιβαίνει κατά τη γνώμη μας κάθε διαδικασία και κάθε έννοια κράτους δικαίου. Και αυτό το «ναι» αφορούσε πολιτικές οι οποίες έχουν σχέση με την αυθαίρετη και αδιαφανή διαδικασία απονομής της ιθαγένειας, που είχαμε την ευκαιρία με ντοκουμέντα να παρακολουθήσουμε να αποδεικνύεται από τον Πρωθυπουργό της χώρας, το Γεώργιο Παπανδρέου, στην προ ημερησίας διάταξης συζήτηση για το ίδιο θέμα, σε επίπεδο αρχηγών.
?ρα, έχουμε πει τρία «ναι» στην απόσυρση τέτοιων πολιτικών και γι’ αυτό είμαστε εδώ που είμαστε, γι’ αυτό φέρνουμε αυτό το νομοσχέδιο.
?ρα, αγαπητοί συνάδελφοι, εάν αυτό το νομοσχέδιο αποσυρθεί, όπως ο κύριος Σαμαράς ζητά, τότε η Ελλάδα έχει ένα δρόμο. Αυτόν που μέχρι σήμερα έχει ακολουθήσει, δηλαδή το δρόμο της πρόσκλησης στην παράνομη μετανάστευση, την πολιτική η οποία θέλει το ελληνικό κράτος να έχει νομιμοποιήσει περίπου εκατοντάδες χιλιάδες, πεντακόσιες-εξακόσιες χιλιάδες μετανάστες και να τους έχει στο περιθώριο, χωρίς καμμία προοπτική, χωρίς καμμία ελπίδα, χωρίς το δικαίωμα όχι να πάρουν την ελληνική ιθαγένεια αυτόματα, αλλά σε ένα σύγχρονο κράτος δικαίου να διεκδικήσουν, εάν αυτοί θέλουν και εάν αυτοί πιστεύουν ότι πρέπει να κάνουν, το δικαίωμα της κτίσης της ελληνικής ιθαγένειας.
Όμως, ο κύριος Σαμαράς, δυστυχώς, σήμερα επέλεξε αυτό το νομοσχέδιο να κάνει και κάτι ακόμη χειρότερο. Επέλεξε μια κρίσιμη στιγμή για τον τόπο, επέλεξε μια ώρα που ο Έλληνας Πρωθυπουργός βρίσκεται στο αποκορύφωμα μιας διεθνούς εκστρατείας, προσωπικής δικής του και της Κυβέρνησης, άρα και της Ελλάδας στο σύνολό της, να μεταβάλλει ένα δυσμενέστατο κλίμα, παρόμοιο του οποίου ίσως η χώρα δεν έχει ξανασυναντήσει τις τελευταίες δεκαετίες, για να μπορέσει να υπηρετήσει το εθνικό συμφέρον, για να μπορέσει να υπηρετήσει το συμφέρον του τόπου. Και ο κύριος Σαμαράς διάλεξε αυτήν εδώ την ημέρα που ο Γεώργιος Παπανδρέου κορυφώνει την προσπάθειά του για να αλλάξει το παγκόσμιο κλίμα υπέρ της χώρας μας και των εθνικών συμφερόντων, αγαπητοί συνάδελφοι, ναι για να καταφέρει ένα πισώπλατο χτύπημα. Ένα πισώπλατο χτύπημα στον Πρωθυπουργό, που προκύπτει στην πραγματικότητα από την προσπάθεια να αμφισβητήσει την ηθική ακεραιότητα του Έλληνα Πρωθυπουργού.
Γιατί, αυτή η διάταξη που γνωρίζει πολύ καλά ότι έχουμε φέρει, είναι μια διάταξη που προέκυψε ως ανάγκη για την Ελλάδα και το θεσμό του Έλληνα Πρωθυπουργού και όχι για το Γεώργιο Παπανδρέου, στην προσπάθεια ακριβώς που αυτούς τους μήνες κάνει για να ανασκευάσει, να ανασυγκροτήσει μια Ελλάδα η οποία ήταν ετοιμόρροπη. Ήταν ετοιμόρροπη μετά τις πολιτικές που ασκήθηκαν στο δημοσιονομικό τομέα από την προηγούμενη Κυβέρνηση, τα τελευταία έξι χρόνια.
Και αυτό, κατά τη γνώμη μου, δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία να μην καταλογιστεί ως ένα στίγμα πολιτικό σε αυτή την αντιπολιτευτική πολιτική που έχει υιοθετήσει ο κύριος Σαμαράς το τελευταίο διάστημα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μέχρι σήμερα οι πολιτικές ένταξης κινήθηκαν μεταξύ της ατολμίας και της αναποτελεσματικότητας, αυτή είναι η γνώμη μας. Πολλές φορές έφτασαν στα όρια της αδιαφάνειας και της διαφθοράς. Είχαμε την ευκαιρία στο πλαίσιο της διαρκούς επιτροπής να ακούσουμε φορείς, εκπροσώπους μεταναστών, οι οποίοι, χωρίς κανένα δισταγμό, μπροστά σε μέλη της προηγούμενης Κυβέρνησης είπαν ότι αυτή τη στιγμή, αυτό που κυκλοφορεί στους νόμιμους μετανάστες στη χώρα μας είναι ότι εάν θέλεις να έχεις κάποια εμπλοκή με το ελληνικό κράτος είτε για να ζητήσεις ιθαγένεια, είτε για να ζητήσεις νόμιμη παραμονή, είναι ότι πρέπει να βρεις το μέσο για να επιτύχεις κάτι τέτοιο.
Παιδιά που έχουν γεννηθεί εδώ και έχουν μεγαλώσει εδώ, δεν είναι ακόμη Έλληνες πολίτες. Παιδιά που έχουν παρακολουθήσει το ελληνικό σχολείο, είναι ακόμη για την Πολιτεία ξένοι. ?νθρωποι που ζουν χρόνια μαζί μας, εργάζονται μαζί μας, πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές και φόρους, δεν έχουν λόγο για το μέλλον της χώρας. Αιτούνται την ελληνική ιθαγένεια και απλά περιμένουν την απάντηση της Πολιτείας για χρόνια και πάντα βεβαίως, με το φόβο ότι η αίτησή τους μπορεί να απορριφθεί και πάντα βεβαίως, χωρίς καμμία αιτιολογία.
Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου η ελληνική ιθαγένεια, αυτή η τόσο σοβαρή υπόθεση, αποτέλεσε αντικείμενο μικρών ή μεγάλων εξυπηρετήσεων και τα ντοκουμέντα υπάρχουν. Θυμόμαστε όλοι τις συγκλονιστικές αποκαλύψεις –ξαναλέω- του Πρωθυπουργού για την παράκαμψη και του πνεύματος και του γράμματος του σημερινού Κώδικα Ιθαγένειας από την προηγούμενη πολιτική ηγεσία, με αποκορύφωμα άνθρωποι οι οποίοι δεν ξέρουν τον εθνικό ύμνο, που κατοικούσαν στην Καβάλα και δεν γνώριζαν σε ποιο δημοτικό διαμέρισμα, σε ποιο γεωγραφικό διαμέρισμα της χώρας μας ανήκει η Καβάλα, να παίρνουν την ελληνική ιθαγένεια.
Από εκείνους που τώρα μας εγκαλούν –αποκορύφωμα ο κ. Σαμαράς- για χαλαρότητα στις διαδικασίες απόδοσης της ελληνικής ιθαγένειας, ότι δηλαδή, εμείς αντιμετωπίζουμε με χαλαρό τρόπο την ελληνική ιθαγένεια, έχουν αναρωτηθεί άραγε -όσοι βιάστηκαν να μας κατηγορήσουν- που οδηγεί το να συνεχίσουν τα πράγματα ως έχουν; Μπορούμε στα σοβαρά να οραματιστούμε μια κοινωνία ειρήνης και ασφάλειας, ενώ διατηρούμε τόσους ανθρώπους στο περιθώριο; Εμείς πιστεύουμε πως όχι.
Το νομοσχέδιο για τις σύγχρονες διατάξεις για την ελληνική ιθαγένεια, ακριβώς, σε αυτό αποσκοπεί. Να απαντήσει με τρόπο υπεύθυνο σε τρία ζητήματα: Στα παιδιά δεύτερης γενιάς, σε ένα σύγχρονο κώδικα πολιτογράφησης που συνάδει με ένα σύγχρονο κράτος δικαίου, καθώς επίσης, βεβαίως και στο τρίτο μεγάλο κομμάτι που έχει να κάνει με την πολιτική συμμετοχή όχι μόνο των οικονομικών μεταναστών, αλλά και των ομογενών στις τοπικές εκλογές πρώτου βαθμού.
Δηλαδή, όλα αυτά για να απαντήσει με τρόπο υπεύθυνο στο μείζον ζήτημα και της ένταξης των νομίμων μεταναστών στην πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας, αλλά όχι μόνο σ’ αυτό, αλλά και στις ανάγκες διαμόρφωσης ενός σύγχρονου κράτους δικαίου.
Πρώτο μας μέλημα –το έχουμε ξεκαθαρίσει- είναι τα παιδιά δεύτερης γενιάς, αυτά που γίνονται φίλοι με άλλα ελληνόπουλα στα σχολεία, που παίζουν μαζί τους, που ζουν τα προβλήματα και τα άγχη της ηλικίας τους. Γιατί υπάρχουν παιδιά που γεννιούνται εδώ και δεν γνωρίζουν άλλη πατρίδα, υπάρχουν και τα παιδιά που ήρθαν εδώ σε πολύ μικρή ηλικία, παρακολουθούν όμως το ελληνικό σχολείο. Προβλέπουμε ότι πρέπει, βεβαίως, να έχουν παρακολουθήσει επιτυχώς τουλάχιστον έξι τάξεις του ελληνικού σχολείου, για να πάρουν με αίτηση που συμπληρώνουν την ελληνική ιθαγένεια και στα δεκαοκτώ, όταν ενηλικιωθούν, τους δίνουμε τη δυνατότητα, εάν επιθυμούν τότε που ενηλικιώθηκαν, να μη συνεχίσουν να την έχουν, να ζητήσουν να την αποβάλλουν.

?ρα, να είναι συνειδητοί Έλληνες πολίτες. Και το μείζον κεντρικό ερώτημα που υπάρχει, κυρίως για την Αξιωματική Αντιπολίτευση, είναι ένα και μέχρι σήμερα δεν έχει απαντηθεί. Ποιος είναι ο κίνδυνος για την Ελλάδα; Τι θα πάθει η Ελλάδα; Πώς θα ζημιωθεί η Ελλάδα αν αυτά τα παιδιά που μεγαλώνουν στην Ελλάδα, που μεγαλώνουν ως Έλληνες και των οποίων οι γονείς θέλουν να αποκτήσουν αυτά τα παιδιά την ελληνική υπηκοότητα, αποκτήσουν αυτήν την ελληνική υπηκοότητα στα δώδεκα στα δεκατρία τους; Τι κακό θα συμβεί στη χώρα, αν αυτά τα παιδιά το νωρίτερο δυνατό αρχίσουν και μεγαλώνουν ως συνειδητοί Έλληνες πολίτες, ως πραγματικά ελληνόπουλα.
Υπάρχουν βεβαίως και άλλα παιδιά που πληρούν τα παραπάνω. Επειδή η Ελλάδα, όμως, άργησε είναι πλέον ενήλικες και για αυτά τα παιδιά προβλέπουμε ότι αν πληρούν μια από τις δύο παραπάνω προϋποθέσεις, μπορούν να υπαχθούν στις παραπάνω ρυθμίσεις.
Εκτός από τα παιδιά βεβαίως υπάρχουν και οι ενήλικες μόνιμοι μετανάστες. ?νθρωποι που ήρθαν και αποφάσισαν να ζήσουν εδώ., άνθρωποι που ζουν και εργάζονται για χρόνια στη χώρα μας, άνθρωποι που αισθάνονται ότι είναι έτοιμοι να γίνουν μέλη της ελληνικής κοινωνίας, άνθρωποι που μας τιμούν με αυτήν τους την επιθυμία. Σε όλους αυτούς η Ελλάδα δίνει το δικαίωμα να ελπίζουν. Μπορούν, εφόσον οι ίδιοι το επιθυμούν, να αιτηθούν -όχι να αποκτήσουν αυτόματα- να αποκτήσουν την ελληνική ιθαγένεια.
Είναι μείζον, είναι κεντρικό στοιχείο της λογικής αυτού του νομοσχεδίου για εμάς και το έχει πει ο Γιώργος Παπανδρέου στην προ ημερησίας διάταξης συζήτηση ότι «Έλληνας και γεννιέσαι και γίνεσαι». Όμως, εδώ μιλούμε για το επόμενο. Και το επόμενο είναι ότι αν κάποιος αποφασίσει -όπως είπε και συμφωνώ ένας συνάδελφος- αν κάποιος συνειδητά θελήσει να γίνει Έλληνας πολίτης κάτι που δεν μπορεί παρά να περιποιεί τιμή γι’ αυτή τη χώρα, τότε εμείς πρέπει να αποφασίσουμε τις αυστηρές, τις αξιοπρεπείς, τις αξιόπιστες, τις διάφανες διαδικασίες, με τις οποίες η χώρα μας, αν αποφασίσει, θα του απονείμει την ελληνική ιθαγένεια.
?ρα, μιλούμε για τις συγκεκριμένες διαδικασίες που διασφαλίζουν ότι όσοι έχουν γνήσια τη θέληση θα μπορούν -αλλά δεν είναι βέβαιο ότι θα μπορούν όλοι- να πολιτογραφηθούν. Είναι διαδικασίες που δεν μένουν απλά στο σχετικής αξίας χρονικό όριο, διαδικασίες που αποτελούν ένα συνολικό ολοκληρωμένο πακέτο με συγκεκριμένες προϋποθέσεις για την πολιτογράφηση. Όσοι ήδη ζουν νόμιμα στη χώρα, μπορούν να αιτηθούν να πολιτογραφηθούν, εφόσον έχουν συμπληρώσει πέντε χρόνια νόμιμης διαμονής. Όσοι ζουν και είναι ήδη νόμιμοι μετανάστες, έχουν στη συντριπτική τους πλειοψηφία πολύ περισσότερα και από πέντε και από έξι και από επτά και από οκτώ χρόνια. Γιατί η τελευταία διαδικασία μαζικής και αυτόματης πολιτογράφησης -το γνωρίζουν πολύ καλά οι συνάδελφοι της προηγούμενης κυβέρνησης- είχε έναν όρο, ότι όλοι όσοι νομιμοποιήθηκαν, είχαν έρθει στη χώρα μέχρι 31-12-2004. ?ρα, ήδη είναι πολύ περισσότερα χρόνια από τα πέντε εδώ. Όσοι βεβαίως μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου θα έρθουν στη χώρα, πρέπει να έχουν συμπληρώσει τουλάχιστον επτά χρόνια για να αιτηθούν, ξαναλέω, την πολιτογράφηση.
Και ουσιαστικά αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι, αυτό είναι, μαζί με τον ένα χρόνο περιθώριο που έχει το ελληνικό κράτος για να τους απαντήσει, το γερμανικό μοντέλο σε αυτή του τη διάσταση. Αυτά είναι τα οκτώ χρόνια του γερμανικού μοντέλου. Και εδώ, βεβαίως, δεν μπορεί κανείς όταν μιλάει για γερμανικό μοντέλο, να μη θυμηθεί, από τα διάφορα στάδια που έχει περάσει η προσέγγιση του κ. Σαμαρά και της Νέας Δημοκρατίας γι’ αυτό το θέμα, ότι δεν είναι πάνω από ένας – ενάμισης μήνας που μας προκάλεσε δημοσίως να το υιοθετήσουμε το γερμανικό μοντέλο.
Και ξέρετε ότι το γερμανικό μοντέλο έχει αυτά τα δύο, τρία βασικά χαρακτηριστικά. Πρώτον, οκτώ χρόνια για να κάνεις αίτηση και δεύτερον, τα παιδιά όταν παίρνουν τη γερμανική ιθαγένεια, την παίρνουν από τη γέννησή τους και στα δεκαοκτώ, απλώς αποφασίζουν, αν έχουν δύο ιθαγένειες, ποια από τις δύο θα αποβάλλουν. Αυτό, λοιπόν, είναι το γερμανικό μοντέλο, το επτά συν ένα χρόνια.
Και βεβαίως είναι ένα ερώτημα. Γιατί από τη μία απευθύνεται η πρόκληση για το γερμανικό μοντέλο και όταν τα πράγματα εξελίσσονται κατά αυτόν τον τρόπο, θυμόμαστε και κατασκευάζουμε άλλου τύπου προσπάθειες να διαφύγουμε από ένα πραγματικό πρόβλημα που δεν έχει η κυβέρνηση, δεν έχει η κοινοβουλευτική πλειοψηφία, έχει η κοινωνία, έχει ο τόπος.
Σήμερα ισχύει, γιατί κι αυτό πρέπει να το πούμε, το ασαφέστατο κριτήριο του ήθους και της προσωπικότητας. Για πρώτη φορά από το παρόν νομοσχέδιο τίθεται ως προϋπόθεση η γνώση της ελληνικής γλώσσας, γνώση που εξετάζεται με γραπτές εξετάσεις για πλήρη διαφάνεια. Γραπτώς εξετάζεται και η γνώση του πολιτεύματος, βεβαίως και της ελληνικής πολιτικής ιστορίας. Συμπληρώνεται από το παρόν νομοσχέδιο ο κατάλογος με τα αδικήματα που αποτελούν κόλλημα για την αίτηση πολιτογράφησης, δηλαδή μία σειρά από αδικήματα που αν κάποιος τα έχει διαπράξει, αποκλείεται από τη διαδικασία πολιτογράφησης.
Παραδείγματος χάρη, ο σημερινός, ο ισχύω κώδικας -όχι το δικό μας νομοσχέδιο, που θα ψηφιστεί μετά- δεν προβλέπει αδικήματα, όπως η συμμετοχή στο οργανωμένο έγκλημα.
Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι, όλοι γνωρίζουμε ότι υπάρχει πρόβλημα στη σημερινή διαδικασία απόδοσης ιθαγένειας -το γνωρίζουμε πολύ καλά- σε μια εποχή που η Ελλάδα δέχεται πιέσεις προς αυτή την κατεύθυνση. Ο Υπουργός σήμερα μπορεί να αρνηθεί ή να εγκρίνει χωρίς να αιτιολογήσει την απόφασή του, χωρίς να δώσει λογαριασμό, χωρίς κανείς να μάθει το παραμικρό. Ο Υπουργός μπορεί επίσης να απαντήσει, όποτε ο ίδιος κρίνει. Σίγουρα για εμάς, όχι για όλους, το έχουμε ήδη πει, αυτή δεν είναι μια διαδικασία που συνάδει με ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος δικαίου. Γι’ αυτό και εισάγουμε την υποχρεωτική αιτιολόγηση της απόφασης που πρέπει, σας παρακαλώ, να γνωρίζετε ότι μόνο η Ελλάδα αυτή τη στιγμή, η Πολωνία και πιθανότατα η Μάλτα δεν την έχουν ακόμα θεσπίσει. Ακόμα και χώρες εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως η Τουρκία, περιλαμβάνουν στο εσωτερικό τους δίκαιο, στο εθνικό τους δίκαιο, την υποχρέωση αιτιολόγησης απέναντι σε τέτοιες αιτήσεις. Και η απάντηση, βεβαίως, εντός συγκεκριμένου χρονικού ορίου που δεν μπορεί να ξεπερνά τα δύο χρόνια.
Βεβαίως, πέραν όλων αυτών, θεσπίζουμε για πρώτη φορά και δευτεροβάθμιο όργανο με επικεφαλής ανώτατο δικαστικό επίτιμο μέλος του Συμβουλίου της Επικρατείας που θα μπορεί να ελέγχει όλες τις αποφάσεις που θα εκδίδονται μετά από αιτήσεις για την απόδοση της ελληνικής ιθαγένειας. Αυτές είναι οι βασικές προβλέψεις για την απόδοση της ελληνικής ιθαγένειας για όσους ζουν νόμιμα και μακροχρόνια στην Ελλάδα.
Τέλος -το επαναλαμβάνουμε μέχρι να το κατανοήσουν όλοι στην Αίθουσα, αν και πια χάσαμε κάθε ελπίδα σε ό,τι αφορά τον κ. Σαμαρά και τη Νέα Δημοκρατία- καμία διάταξη του νομοσχεδίου δεν αφορά παράνομους μετανάστες. Κανένας μετανάστης χωρίς χαρτιά, δεν νομιμοποιείται από αυτό το νομοσχέδιο. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα, που επαναλαμβάνεται, από το ότι με αυτό το νομοσχέδιο νομιμοποιούνται παράνομοι μετανάστες ή ότι αυτό το νομοσχέδιο έχει μέσα διατάξεις, χρήση των οποίων μπορεί να κάνει κάποιος που δεν κατοικεί νόμιμα στην Ελλάδα. Οι τελευταίοι που πήραν το δικαίωμα να κατοικούν νόμιμα στην Ελλάδα, ήταν από την κυβέρνηση Καραμανλή, σας το ξαναλέω, η τελευταία μαζική και αυτόματη νομιμοποίηση που έγινε το 2005 και ολοκληρώθηκε το 2007.
Παρακολουθήσαμε όλοι, βεβαίως, τις συνεχείς προσπάθειες πολλών να παραπληροφορήσουν την κοινή γνώμη είτε από άγνοια είτε πια από σκοπιμότητα, αφού επαναλαμβάνεται. Σήμερα, δεν υπάρχει κανένα περιθώριο, δεν μπορεί πια, αφού είναι γραπτά τα ντοκουμέντα, να μιλήσει ξανά για δήθεν νομιμοποίηση μεταναστών που δήθεν γίνεται με αυτό το νομοσχέδιο. Και βεβαίως εμείς δεν το κρύβουμε ότι θα περιμέναμε μια φράση αυτοκριτικής, ιδίως από πρωταγωνιστές περιόδων της χώρας που γέννησαν το πρόβλημα και που το παρέδωσαν στην κατάσταση που το παρέδωσαν.
Σήμερα έχουμε ένα νομοσχέδιο το οποίο εκτός από τις προβλέψεις για τα παιδιά δεύτερης γενιάς, αλλά και τις σύγχρονες διατάξεις, τον Κώδικα Πολιτογράφησης εισαγάγει και μια άλλη καινοτομία για την οποία έχει στο παρελθόν δεσμευτεί και η προηγούμενη Κυβέρνηση με τρόπο πιο ρητό, πιο κατηγορηματικό και πιο ευρύ, που περισσότερο δεν γίνεται. Και όταν έρθει η ώρα -γιατί ήδη έχει περάσει ο χρόνος- θα δώσουμε και τα απαραίτητα ντοκουμέντα στο Σώμα.
Όταν ήρθε εδώ ο ύπατος αρμοστής του ΟΗΕ ο κ. Γκουτιέρες, είχαμε την ευκαιρία και δημοσίως να καταθέσει μια σειρά από εμπειρίες, διεθνείς εμπειρίες, ευρωπαϊκών χωρών εμπειρίες, για το πόσο ωφέλιμο ήταν για την ένταξη, αλλά και για την απογκετοποίηση πολλών κοινωνιών που έχουν και ζουν αντίστοιχα προβλήματα με τα δικά μας, το γεγονός της παροχής του δικαιώματος «εκλέγειν» και «εκλέγεσθαι» στους οικονομικούς μετανάστες. Και αυτό γιατί, όπως είπε χαρακτηριστικά, όταν οι μετανάστες ψηφίζουν στις τοπικές εκλογές δένονται με την τοπική κοινωνία και οι δήμαρχοι, εκ των πραγμάτων, αναγκάζονται να προσέχουν τις γειτονιές, να προσέχουν τους ίδιους.
Αυτός ακριβώς είναι και ο στόχος της ρύθμισης για τη συμμετοχή και των ομογενών, αλλά και των νομίμων μεταναστών στις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης. Ακούστηκε το επιχείρημα «να το αφήσουμε για τις επόμενες εκλογές» και μάλιστα ακούστηκε από όσους το έχουν ήδη καταγεγραμμένο στα ντοκουμέντα τους.
Και μάλιστα υπόσχονταν και την ψήφο αυτή να τη δώσουν και στο δεύτερο βαθμό της Αυτοδιοίκησης.
Εκείνο το οποίο για μια ακόμη φορά πρέπει να πούμε είναι ότι εάν όλοι οι νόμιμοι μετανάστες και ομογενείς που δικαιούνται αιτηθούν τη συμμετοχή τους –γιατί αυτό θα το ξέρουμε μόνο το καλοκαίρι- αυτοί δεν θα ξεπερνούν παρά τις λίγες δεκάδες χιλιάδες. Κι αυτό σε κάθε νομό, όπως το έχουμε επίσημα καταμετρημένο στο Υπουργείο Εσωτερικών, δεν θα ξεπεράσει το 1% του συνολικού Εκλογικού Σώματος και πάλι με την προϋπόθεση ότι θα αιτηθούν.
Τελειώνοντας, θα ήθελα να συμπληρώσω μία κουβέντα ακόμα. Σε κάθε περίπτωση, αυτό το νομοσχέδιο δεν θα κριθεί με την ψήφισή του. Θα κριθεί, όταν μετά από περίπου δύο χρόνια, θα είμαστε σε θέση να μιλήσουμε για τα αποτελέσματα που θα επιφέρει.
Εμείς πιστεύουμε ακράδαντα ότι μετά από δύο χρόνια, η Ελλάδα θα είναι εδώ, η Ελλάδα δεν θα έχει πάθει τίποτα, η Ελλάδα δεν θα έχει μολυνθεί, η Ελλάδα θα είναι ακόμα πιο δυνατή, σθα είναι ακόμη πιο ασφαλής, θα είναι ακόμη πιο ανθρώπινη. Εμείς θα βαδίσουμε στη βάση της αρχής ότι σφραγίζουμε τα σύνορά μας, ανοίγουμε την καρδιά μας, γιατί αυτό πιστεύουμε ότι επιτάσσει το εθνικό συμφέρον και το συμφέρον του ελληνικού λαού.
Σας ευχαριστώ πολύ.