ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΥ, Θ. ΤΖΑΚΡΗ, ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
Χαιρετισμός Υφυπουργού Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, Θεοδώρας Τζάκρη στην εκδήλωση της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου με θέμα: «Ο ανηφορικός δρόμος των δικαιωμάτων στην Ελλάδα»
Θεσσαλονίκη, 16 Δεκεμβρίου 2009
Κυρίες και κύριοι
καλησπέρα
Θα επιθυμούσα να χαιρετήσω τη σημερινή εκδήλωση της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου με αντικείμενο τον «ανηφορικό δρόμο των δικαιωμάτων στην Ελλάδα». Πρόκειται για ένα θέμα το οποίο αναδεικνύει την ευαισθησία της ΕΕΔΑ στην προάσπιση και προαγωγή των δικαιωμάτων του ανθρώπου αλλά και τη δυσκολία επίτευξης αυτού του έργου.
Ζούμε σε μια εποχή όπου ο πολίτης προστατεύεται από ένα επαρκέστατο νομικό οπλοστάσιο, εντούτοις αισθάνεται εκτεθειμένος, απροστάτευτος. Αγνοεί συχνά το νόμο, αλλά και όταν τον γνωρίζει διστάζει να τον επικαλεστεί. Δυσπιστεί για τις προθέσεις της Διοίκησης, αμφιβάλει για την ποιότητα και την ορθότητα της απονομής της Δικαιοσύνης. Προτιμά να υπομένει παρά να περιμένει να δικαιωθεί. Δεν θεωρεί τους θεσμούς σύμμαχους των δικαιωμάτων του. Εκτιμά ότι θα τον ταλαιπωρήσουν και δεν θα τον δικαιώσουν.
Εάν ο έλληνας πολίτης λόγω της προσωπικής του εμπειρίας αντιλαμβάνεται τη θέση του στο νομικό σύστημα ως αυτή του αδυνάτου, ο μετανάστης τη αισθάνεται ως αυτή του αεί διωκόμενου, του κυνηγημένου. Από την πρώτη ημέρα της εισόδου του στη χώρα, παράνομη ως επί το πλείστον, βρίσκεται αντιμέτωπος με μια σκληρή νομοθεσία η οποία αποσκοπεί στο να τον οδηγήσει στην απόλυτη εξαθλίωση. Δεν έχει δικαίωμα σε στέγη, δεν έχει δικαίωμα σε εργασία, δεν έχει δικαίωμα σε νοσηλεία. Όταν και εάν στη συνέχεια νομιμοποιηθεί βρίσκεται αντιμέτωπος με μια ξενόφοβη Διοίκηση, η οποία περιστέλλει τα δικαιώματά του με στόχο να τον οδηγήσει στην έξοδο. Όταν ξεκινήσει να εργάζεται νόμιμα βρίσκεται αντιμέτωπος με μια ασύδοτη εργοδοσία η οποία, ελλείψει ελεγκτικών μηχανισμών, κερδοσκοπεί εις βάρος των εργασιακών του δικαιωμάτων. Όταν αποκτήσει οικογένεια βιώνει ένα συνεχές άγχος διασφάλισης της νομιμότητάς του στη χώρα προκειμένου να διασφαλίσει και αυτήν της οικογένειάς του, των παιδιών του που φοιτούν σε κάποιο ελληνικό σχολείο. Εάν λοιπόν ο δρόμος των δικαιωμάτων είναι ανηφορικός για τους έλληνες πολίτες, για τους μετανάστες είναι και ανηφορικός και δύσβατος.
Με την ιδιότητα του εκφραστή της πολιτικής βούλησης θα τολμήσω να πω ότι η επιλογή της διαδρομής για τους μετανάστες αποτελούσε προϊόν επιλογής της Διοίκησης. Η τελευταία, φορτωμένη με χρόνιες αδυναμίες και ελλείμματα, χωρίς αντανακλαστικά που να ανταποκρίνονται στην εξέλιξη του φαινομένου και να αξιοποιούν τη δυναμική του, αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει τους μετανάστες ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας που υπολείπονται σε δικαιώματα, όχι όμως και σε υποχρεώσεις. Το δικαίωμα που για τον έλληνα πολίτη θεωρείται αυτονόητο, η Διοίκηση το αντιλαμβάνεται για τον μετανάστη ως δυσνόητο. Και αυτό πρέπει να σταματήσει.
Η κοινωνική ένταξη δημιουργεί δικαιώματα για το μετανάστη. Δικαιώματα όμως τα οποία βρίσκονται σε άμεση συνάρτηση με τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της όλης διαδικασίας, το βάθος και τη διάρκειά της. Η κοινωνική ένταξη αποτελεί μια συνεχή διαδικασία, η οποία δεν μπορεί να είναι ατελής, δίχως προγραμματισμό, να εξαρτάται από ευτυχείς συγκυρίες και από την προσαρμοστικότητα του γηγενούς και του αλλοδαπού πληθυσμού. Δεν μπορεί να βαδίζει μόνη της με αυτόματο πιλότο. Οφείλει να εδράζεται στη δημιουργία κατάλληλων υποδομών από το κράτος, στην υιοθέτηση ενεργών πολιτικών που θα τους καθιστούν ισότιμους εταίρους στην οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική ζωή της χώρας, που θα τους δίνουν το δικαίωμα να εκφράζονται για τα κοινά της περιοχής τους, που θα τους επιτρέπουν να συμμετέχουν στη χάραξη των πολιτικών που τους αφορούν.
Όπως γνωρίζετε καλά, αποτελούσε πάγια δέσμευσή μας ότι με την ανάληψη της διακυβέρνησης του τόπου θα δίναμε κατά τους όρους και τις προϋποθέσεις του κοινοτικού δικαίου, στους μετανάστες το δικαίωμα ψήφου στις τοπικές εκλογές και την ελληνική ιθαγένεια στη 2η γενιά των νομίμων μεταναστών. Την επομένη των εκλογών σπεύσαμε να ανακοινώσουμε ότι η δέσμευσή μας αυτή θα λάβει άμεσα σάρκα και οστά. Και χρησιμοποιώ τον όρο σπεύσαμε καθώς αντικατοπτρίζει με τον πλέον αντιπροσωπευτικό τρόπο την πεποίθησή μας ότι πρόκειται για δυο θέματα που χρίζουν άμεσης προτεραιότητας καθώς θα συμβάλουν, με μια σειρά εξίσου σημαντικών πρωτοβουλιών, στην κοινωνική ένταξη των μεταναστών.
Η επεξεργασία των νομοσχεδίων βρίσκονται σε τελικό στάδιο και σε σύντομο χρονικό διάστημα, θα δοθούν σε δημόσια διαβούλευση. Πέρα αυτών των πρωτοβουλιών θα εξετάσουμε την απλοποίηση της ανανέωσης των αδειών διαμονής, θα διευκολύνουμε την απόκτηση της άδειας του επί μακρόν διαμένοντος, θα υιοθετήσουμε πάγιες διαδικασίες επαναφοράς στη νομιμότητα, θα συμπεριλάβουμε στη νέα αρχιτεκτονική δομή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, τη δημιουργία διοικητικών δομών φιλικών προς τον μετανάστη προκειμένου να διευκολυνθεί η συναλλαγή με το Δημόσιο, η προστασία των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών του δραστηριοτήτων.
Κυρίες και κύριοι
Ο δρόμος των δικαιωμάτων στην Ελλάδα είναι πράγματι ανηφορικός. Ο Έλληνας πολίτης όμως και ο αλλοδαπός έχουν την παγιωμένη πίστη ότι ο δρόμος αυτός για κάποιους μπορεί να είναι πολύ ανηφορικός, για κάποιους άλλους όμως είναι κατήφορος. Αισθάνονται έντονα μια αδικία με κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά χαρακτηριστικά, η οποία οφείλεται εν πολλώ στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος. Στις παγιωμένες νοσηρές νοοτροπίες, στην ανελαστικότητα των μηχανισμών και των αντιλήψεων, στην κατεδάφιση εν τη γενέσει καινοτόμων πρωτοβουλιών στη Δημόσια Διοίκηση.
Η αναξιοκρατία και η αδιαφάνεια έχουν απαξιώσει την εικόνα των δημόσιων θεσμών, έχουν πληγώσει το κύρος τους. Έχουν δημιουργήσει ένα ασφυκτικό περιβάλλον όπου ο πολίτης αισθάνεται τα δικαιώματά του σε ομηρία σε μια συνεχή αμφισβήτηση.
Κυρίες και κύριοι
Η Δικαιοσύνη και τα δικαιώματα έχουν συγκεκριμένη μορφή, συγκεκριμένο περιεχόμενο, συγκεκριμένους παραλήπτες. Δεν πρόκειται για κάτι το άυλο Η έννομη τάξη, όπως υφίσταται στη χώρα μας, δύναται να παράγει «πλούτο», να ανοίγει δρόμους, να γκρεμίζει αδιέξοδα. Η επιτυχής διέλευση ενός ανηφορικού δρόμου προκειμένου να παραχθούν περισσότερα δικαιώματα πρέπει να θεωρείται κατάκτηση. Η εφαρμογή αυτών των δικαιωμάτων όμως πρέπει να είναι ευθεία. Και προς αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει όλοι να δώσουμε μάχη ενώνοντας όλες τις υγιείς δυνάμεις του τόπου. Αποτελεί ένα στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί. Το οφείλουμε στον εαυτό μας, στα παιδιά μας, στην πατρίδα μας.
