ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ κ. ΤΑΣΟΥ ΓΙΑΝΝΙΤΣΗ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ “ΗΜΕΡΗΣΙΑ” ΚΑΙ ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ Κ. ΓΑΛΑΝΟΥ
Συνέντευξη Υπουργού Εσωτερικών κ. Τάσου Γιαννίτση στην εφημερίδα "Ημερησία" και στη δημοσιογράφο Κ. Γαλανού
1) Υπάρχει μεταρρυθμιστική δυναμική ή απλώς η απειλή της χρεοκοπίας «υποχρέωσε» το πολιτικό σύστημα να ακολουθεί «ανόρεχτα» και την κοινωνία να παρακολουθεί «μετέωρη»;
Το να κάνουμε μεταρρυθμίσεις με μια σιγουριά για το που πάμε και τι θέλουμε είναι διαφορετικό από το να σερνόμαστε χωρίς να πιστεύουμε σε ότι κάνουμε. Οι δεύτερες είναι ‘δήθεν’ μεταρρυθμίσεις, με ‘δήθεν’ αποτελέσματα και γι αυτό ‘δήθεν’ ανάπτυξη. Τα “ανόρεχτα” και “μετέωρα” είναι τυπικά δείγματα ενός έντονου συντηρητισμού που διαπερνά οριζόντια κοινωνικές δυνάμεις, κόμματα και άλλους πρωταγωνιστές της δημόσιας ζωής του τόπου. Σήμερα, ή προχωράμε σε αναγκαίες ρήξεις με καταστάσεις που είναι παγίδες καθυστέρησης και διασπάμε τη συμμαχία άγνοιας, αδιαφορίας και ιδιοτέλειας ή θα απορούμε ξανά γιατί είμαστε στη συμμαχία των χαμένων. Υπάρχουν πολλές υγιείς δυνάμεις που κατανοούν πόσα πρέπει να γίνουν για να βελτιώσουν το μέλλον τους, αλλά και πολλές άλλες που έχουν αναγάγει σε ιδεολογική εμμονή τη σταθερή απαξίωση κάθε μεταρρυθμιστικής προσπάθειας, ακόμα και την απαξίωση εθνικών συμβόλων. Μέχρις ότου ηττηθεί η ηττοπάθεια και ο δογματισμός θα την πληρώνουν οι άνεργοι, οι νέοι, η ανάπτυξη και το βιοτικό μας επίπεδο.
2) Έχετε το «αμφίβολο» προνόμιο της δικαίωσης από μια «ακυρωμένη» μεταρρύθμιση στο ασφαλιστικό. Που πρέπει να φροντίσουμε σήμερα ώστε να μην υπάρξουν μελλοντικοί «δικαιωμένοι»;
Όταν ο Οδυσσέας ζήτησε να τον δέσουν στο κατάρτι του πλοίου του καθώς θα περνούσε κοντά στις Σειρήνες δεν ήταν αδειοκέφαλος. Το κεντρικό μάθημα του ασφαλιστικού είναι ένα: αν απέναντι στα μεγάλα προβλήματα κάθε εποχής γινόμαστε θύματα της γοητείας ενός ψευδεπίγραφου κοινωνικού προοδευτισμού, το κόστος μετατίθεται, αλλά τότε είναι βίαιο, μακρόχρονο και πλήττει ανελέητα τις πιο αδύναμες κοινωνικές πραγματικότητες.
3) Τι βλέπετε μετά το εγχείρημα της συγκυβέρνησης Παπαδήμου; Συνεργασίες ή επιστροφή στα παλιά;
Τέτοιες συνεργασίες πιθανότατα θα ξαναχρειαστεί να υπάρξουν και οφείλουν να πετύχουν. Ίσως ξαναγυρίσουμε στα παλιά. Όμως τότε μπορεί να ζήσουμε εκπλήξεις. Οι πολιτικές δυνάμεις πρέπει να βάλουν στην άκρη δυσανεξίες, επιφυλάξεις, και τα συναφή, και να κάνουν ό,τι μπορούν με γνώμονα το ευρύτερο συμφέρον.
4) Θα παραμείνετε μάχιμος στο πολιτικό προσκήνιο μετά την «αυλαία τέλους» της κυβέρνησης Παπαδήμου;
Δεν σκέφτηκα ούτε παλιά ούτε τώρα να ενταχθώ στη μόνιμη πολιτική. Αδιαφορώντας για τα ρίσκα του εγχειρήματος, συμμετέχω στη σημερινή κυβέρνηση γιατί το Νοέμβριο ζήσαμε δραματικές στιγμές. Η ‘αυλαία τέλους’ της κυβέρνησης θα ισχύσει και για μένα.
5) Σας ανησυχεί το ενδεχόμενο κοινωνικής έκρηξης; Οι άνεργοι έχουν φτάσει το ένα εκατομμύριο. Κανείς δεν έχει πειστεί ότι τα πράγματα θα βελτιωθούν.
Θεωρώ άμεσα αναγκαία τη σύναψη συμφωνίας εργοδοτών και εργαζομένων για την προστασία της εργασίας. Αφού οι εργοδοτικές οργανώσεις δεν χρειάζονταν τη μείωση των αμοιβών, όμως τελικά θα ωφεληθούν από αυτήν, να χρησιμοποιήσουν το όφελός τους για επενδύσεις και νέες θέσεις απασχόλησης. Το κράτος να στηρίξει.
6) Πως απαντάτε στην κριτική μέρους της αντιπολίτευσης ότι η κυβέρνηση ενδιαφέρεται πρωτίστως για τη διάσωση των τραπεζών και των επιχειρήσεων και διαλύει ότι θεωρήθηκε κατάκτηση π.χ. τις συλλογικές συμβάσεις, το κοινωνικό κράτος;
Υποκριτική κριτική. Όταν επιχειρήσεις πάνε να κλείσουν, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι κατεβαίνουν σε διαδηλώσεις απαιτώντας να τις στηρίξει το κράτος. Μιλάμε για πραγματική οικονομία και εννοούμε να πτωχεύσει το παραγωγικό δυναμικό της χώρας; Τι πρέπει να ζήσουμε για να φανεί πόση κοροϊδία κρύβεται πίσω από τις κριτικές στις οποίες αναφερθήκατε; Επίσης, κατάρρευση των τραπεζών είναι ό,τι χειρότερο φοβάται η συντριπτική πλειονότητα του κόσμου και το τέλος κάθε αναπτυξιακής ελπίδας στο ορατό μέλλον. Οι κατακτήσεις στην Ελλάδα επλήγησαν κυρίως εξ αιτίας όσων προηγήθηκαν και οδήγησαν στην κατάρρευση, όχι όσων ακολούθησαν. Η επέλευση της κρίσης και της πτώχευσης απλώς σφράγισε τις συνέπειες των επιλογών που είχαμε κάνει σε βάθος χρόνου. Γι’ αυτό και έχει τεράστια σημασία, πέρα από τις καταγγελίες, να δουλέψουμε για κατακτήσεις που θα είναι ανθεκτικές και δεν θα εμπεριέχουν το σπέρμα της αυτοκατάλυσής τους.
7) Εάν στις εκλογές οι αντιμνημονιακές δυνάμεις, αναδειχθούν κυρίαρχες, πώς θα εφαρμοστεί ένα τόσο σκληρό πρόγραμμα προσαρμογής, ακόμη και αν συγκυβερνήσουν ΝΔ-ΠΑΣΟΚ;
Το πρόγραμμα που συμφωνήσαμε ή ότι τυχόν αλλάξει, είναι μια δέσμευση. Μπορούμε να την τηρήσουμε ή να μην την τηρήσουμε. Επιλογή μας. Κανένας όμως στη Ελλάδα δεν φαίνεται να προσφέρεται να πληρώσει το τεράστιο κόστος μιας αρνητικής επιλογής. Είναι σίγουρο ότι η πραγματικότητά μας με το πρόγραμμα και με ευρωπαϊκή στήριξη θα είναι δύσκολη. Όμως θα είναι πολλαπλάσια δύσκολη χωρίς αυτά. Ανεξάρτητα από την εκλογική καταμέτρηση, ένα μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα πρέπει να έχει την υποστήριξη του κόσμου. Και οι δυνάμεις που θα ασκήσουν διακυβέρνηση είναι απελπιστικά αναγκαίο να δημιουργήσουν ελπίδα, προοπτική, αίσθημα δικαιοσύνης και απομάκρυνσης από το αναπτυξιακό μοντέλο των λωτοφάγων. Ήδη ο ορίζοντας σήμερα είναι ευνοϊκότερος από ότι τέσσερις μήνες πριν. Σε λίγες εβδομάδες και σε λίγους μήνες μπορεί να υπάρχει μια μεγαλύτερη αισιοδοξία.
8) Έχετε μιλήσει για την ανάγκη μίας εθνικής στρατηγικής που θα υπερβαίνει τις επιταγές της τρόικας. Μπορείτε να το εξειδικεύσετε;
Σήμερα μια εθνική στρατηγική ας επικεντρωθεί στο εθνικό μας πρόβλημα. Να αποτυπώνει τους τρόπους που θα επιτευχθούν αναπτυξιακοί στόχοι με τρόπο που να δεσμευτούν τα κόμματα εξουσίας. Ανάπτυξη σημαίνει απόλυτη έμφαση στις επενδύσεις, στον εκσυγχρονισμό της Δημόσιας Διοίκησης, και στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής με όλες της τις μορφές. Σημαίνει επίσης, μια συνεκτική πολιτική για την απασχόληση, την ανταγωνιστικότητα, την παιδεία, την παραγωγικότητα, τις τεχνολογίες, την ενέργεια, τον τουρισμό και πολλές αλλαγές για τις οποίες όμως υπάρχει τεράστια αντίδραση.
9) Καλλιεργούνται πολλές προσδοκίες ότι η εκλογή του σοσιαλιστή Ολάντ στην γαλλική προεδρία θα οδηγήσει την Ε.Ε σε έναν άλλο πιο κοινωνικό δρόμο; Τις συμμερίζεστε;
Θα συμφωνούσα ότι σοσιαλιστικές δυνάμεις στη Γαλλία ή τη Γερμανία μάλλον θα έδιναν μεγαλύτερη έμφαση στην ευρωπαϊκή διάσταση της κρίσης. Αλλά και γι αυτό δεν είμαι σίγουρος. Για την Ελλάδα, μέχρι να επιστρέψουμε σε βασικές ισορροπίες, οι διαφοροποιήσεις πολιτικής λόγω αλλαγών στο ευρωπαϊκό πολιτικό σκηνικό θα είναι οριακές. Αν πετύχουμε στις πολιτικές προσαρμογής και περάσουμε σε πιο ικανοποιητικές επιδόσεις, τότε θα δούμε και αλλαγές στη στάση των εταίρων μας. Όσο πιο ισχυρές επιδόσεις θα έχουμε, ως χώρα, με τις δικές μας δυνάμεις, τόσο πιο ισχυρή θέση θα έχουμε στο ευρωπαϊκό και περιφερειακό μας σύστημα, αδιάφορα από το ποιοι είναι αλλού στην εξουσία. Πρέπει να σπάσουμε την ιδεοληψία που έχει σφραγίσει την Ελλάδα από την Επανάσταση του 1821 ή και τα Ορλοφικά, ότι δηλαδή θα έρχονται κάποιες δήθεν φιλικές ξένες δυνάμεις που θα αναλαμβάνουν να παίξουν το ρόλο του υποστηρικτή και μετά καταγγέλλουμε εξαρτήσεις, υποταγή στις αγορές, υποτέλειες!
