ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ

«Δεν συμβιβαζόμαστε με τίποτε λιγότερο από μία πατρίδα με καθαρούς ορίζοντες στην οποία ο ευρηματικός αυτός λαός θα ξεδιπλώσει ελεύθερα τα μεγάλα του ταλέντα. Οι αποφάσεις που θα πάρει αυτή η Βουλή τους επόμενους μήνες θα είναι καθαριστικές για το αν θα διαβούμε αυτόν το δρόμο ή αν θα επιστρέψουμε στο σκοτάδι του παρελθόντος». Την επισήμανση αυτή έκανε σήμερα, Σάββατο 6 Δεκεμβρίου, ο Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, Κυριάκος Μητσοτάκης, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στη Βουλή, επί του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομικών «Κύρωση του Κρατικού Προϋπολογισμού και των προϋπολογισμών ορισμένων ειδικών ταμείων και υπηρεσιών οικονομικού έτους 2015».O Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης αναφέρθηκε αρχικά στις θυσίες του Ελληνικού λαού, αλλά και στην προσήλωση της κυβέρνησης στην υπεράσπιση του Ευρωπαϊκού κεκτημένου, με αποτέλεσμα να «έχουμε το δικαίωμα να ατενίζουμε το μέλλον με συγκρατημένη αισιοδοξία».

Παράλληλα, όμως, ο κ. Μητσοτάκης έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου τονίζοντας ότι «η προσπάθεια δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί», επισημαίνοντας χαρακτηριστικά ότι: «Ο κίνδυνος να κυλήσουμε πίσω ελλοχεύει. Η Ελλάδα δεν αντέχει να ζήσει τη μέρα της μαρμότας. Η επανάληψη της ιστορίας δεν θα ισοδυναμεί με φάρσα αλλά με τραγωδία που θα αφανίσει πρώτα όλο το πολιτικό σύστημα και μετά την ίδια την κοινωνία. Και οι πρώτοι που θα πληρώσουν τη νύφη είναι αυτοί που εμφανίζονται σήμερα ως αυτόκλητοι σωτήρες, υποσχόμενοι την αμέριμνη επιστροφή στην εποχή της αλόγιστης σπατάλης και της ήσσονος προσπάθειας. Είναι οι ίδιοι που δεν έμαθαν τίποτε από τον ανοιχτό καγχασμό και τη σαρκαστική ειρωνεία με την οποία αντιμετωπίζονται οι προτάσεις τους εκτός των τειχών της Ελληνικής πραγματικότητας».

Ακολουθούν τα βασικά σημεία της ομιλίας του Υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, Κυριάκου Μητσοτάκη:

– Ο ισοσκελισμένος προϋπολογισμός του 2015 συμβολίζει την προαγωγή της χώρας μας σε ένα καθεστώς δημοσιονομικής επάρκειας, αν όχι αυτάρκειας, κάτι που φάνταζε αδιανόητο την εποχή των μεγάλων ελλειμμάτων.
– Δεν έχουμε την πολυτέλεια της δεύτερης πράξης του ίδιου έργου. Ούτε έχει η χώρα το χρόνο να περιμένει την πολιτική ενηλικίωση του ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε και την αντοχή να διαχειριστεί τις εφηβικές ανησυχίες των συνιστωσών του. Η κρισιμότητα της συγκυρίας, μέσα στη χώρα και έξω από αυτή, επιβάλει να πούμε τρεις σκληρές αλήθειες. Η κοινωνία είναι πολύ πιο έτοιμη να τις ακούσει από ότι νομίζουμε.

– Αλήθεια πρώτη: Η Ελλάδα έχει θεσμικές υποχρεώσεις απέναντι στους πιστωτές της τις οποίες πρέπει να τηρήσει. Η εφαρμογή των συμφωνηθέντων είναι προϋπόθεση για να μπορέσει η χώρα να δανειστεί με λογικά επιτόκια από τις αγορές και να ξεφύγει από το σφικτό εναγκαλισμό της μνημονιακής επιτήρησης. Προφανώς και δεν συζητάμε νέες παράλογες απαιτήσεις, αλλά μόνο την τήρηση όσων έχουμε ήδη συμφωνήσει.

– Αλήθεια δεύτερη: Διαγραφή χρέους όπως την οραματίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει μόνο στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας. Ο μόνος τρόπος να απαλλαγούμε από το χρέος μας είναι να πάψουμε να το εξυπηρετούμε και να κηρύξουμε στάση πληρωμών. Να χρεοκοπήσουμε δηλαδή. Οπότε η αποκοπή της χώρας από την Ευρωπαϊκή οικογένεια και η επιστροφή στη βαλκανική πραγματικότητα, από την οποία αγωνιστήκαμε 2 αιώνες για να απομακρυνθούμε, θα έχει συντελεστεί.

– Αλήθεια τρίτη: Οι διαρθρωτικές αλλαγές, για τις οποίες πολύ μιλάμε, αλλά στην πράξη δυσκολευόμαστε να υλοποιήσουμε, δεν αποτελούν μόνο υποχρεώσεις απέναντι στους πιστωτές μας. Αποτελούν συνθήκη εθνικής επιβίωσης και προϋπόθεση ευημερίας σε ένα σκληρό και ανταγωνιστικό κόσμο που αλλάζει με ταχύτατους ρυθμούς. Έφτασε η μέρα που πρέπει εξηγήσουμε με πειστικό τρόπο στην Ελληνική κοινωνία ότι οι μεταρρυθμίσεις θα πρέπει να γίνονται με δικιά μας πρωτοβουλία για να διορθώσουμε εμείς τα μύρια στρεβλά που μας υπονομεύουν και μας κρατάνε πίσω.

– Μεταρρυθμίσεις που θα αποκαταστήσουν το δίκαιο, την αξιοκρατία, την αξιοσύνη στο δημόσιο και ιδιωτικό μας βίο. Μεταρρυθμίσεις που θα αποκαταστήσουν την ανταγωνιστικότητά μας, την εξωστρέφειά μας, την ελληνικότητά μας σε ένα αδυσώπητα δύσκολο διεθνές περιβάλλον. Γιατί μόνο έτσι θα γίνουμε πραγματικά ελεύθεροι να ορίζουμε και να διαχειριζόμαστε την εθνική μας προοπτική.

– Η στασιμότητα δεν είναι πλέον επιλογή. Και η αδράνεια απλώς προαναγγέλλει την παρατεταμένη εθνική οπισθοδρόμηση.

– Βρισκόμαστε στο τέλος ενός δύσκολου μαραθωνίου. Ήδη αχνοφέγγει η πρώτη ηλιαχτίδα μίας καινούργιας εθνικής ανατολής.

– Στο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης αποδεικνύουμε στην πράξη ότι, όταν υπάρχει πολιτική βούληση και συγκεκριμένο σχέδιο, αλλαγές που φάνταζαν αδιανόητες μπορούν να υλοποιηθούν. Αν κάτι έμαθα τους 18 μήνες που είμαι σε αυτό το υπουργείο είναι ότι δεν υπάρχουν άλυτα προβλήματα. Ξέρουμε τι θέλουμε να κάνουμε και πώς να το πετύχουμε.

– Υλοποιούμε μια τολμηρή στρατηγική γενναίων αλλαγών έτσι ώστε το νέο κράτος που οικοδομείται να μη μοιάζει σε τίποτε με το παλιό.

– Για να μπορέσει η δημόσια διοίκηση να γίνει καταλύτης ανάπτυξης αλλά και εγγυητής της κοινωνικής συνοχής απαιτούνται δύο προϋποθέσεις: Πρέπει πρώτα από όλα να είναι δημόσια, δηλαδή να ανήκει σε όλους χωρίς να χειραγωγείται από κόμματα ή ομάδες συμφερόντων. Και πρέπει να είναι διοίκηση, δηλαδή να έχει σαφείς στόχους, στρατηγική και μέσα και να μπορεί να σχεδιάζει και να υλοποιεί εφαρμοσμένη πολιτική σε βάθος χρόνου.